????? ?????
عشق، سرطان دوست داشتن است
حظه های تازه...
با تو ، از نام تو هم آبی ترم
خلوتی سرشار از نیلوفرم
عشق ، همرنگ نگاهت می شود
وقتی از چشم تو ، نامی می برم
لحظه های تازه ات را مثل گل
می گذارم لابه لای دفترم
وقتی از دست زمین و آسمان
لعنت و دشنام ، می ریزد سرم؛
خستگی های خودم را ، پیش تو
در کنار دفترم می گسترم
بعد از آن ، حرف دلم را بیت بیت
اندک اندک ، بر زبان می آورم
ما دو تا ، از خویش خالی نیستیم
تو لجوجی ، من پر از شور و شرم
گرچه تو از من ، کمی شیدا تری
من هم از تو ، اندکی عاشق ترم
تو اگر یک لحظه پروازم دهی
شاید از هفت آسمان هم ، بگذرم...
عشق نقاش ماست ...
عشق ،تصویر جاودانی ماست
یادگار تب جوانی ماست
با همین سادگی و بی رنگی
عشق ،نقاش ماست ، مانی ماست :
در زمین این « سیا قلم » هایش
طرح دنیای آسمانی ماست
عشق ، این واژه ی به ظاهر گنگ
به وضوح غم نهانی ماست
خبر از جای ما چه می گیری ؟
عشق ،تمثیل لا مکانی ماست
سمت خوبی ،دو کوچه مانده به دوست
این خودش ،بهترین نشانی ماست
عشق ، چیزی است مثل یک لبخند
که نمودار مهربانی ما ست
عمر بی عشق ما ، مصادف با :
مرگ جانسوز و ناگهانی ما ست
باید از او مواظبت بکنیم
عشق ، میراث باستانی ماست
که نمودار مهربانی ما ست
عمر بی عشق ما ، مصادف با :
مرگ جانسوز و ناگهانی ما ست
باید از او مواظبت بکنیم
ایی
ای که چشم روشنت را سایه های غم گرفته
قلب تو از رفتن من این چنین ماتم گرفته
بعد من روزی پریشان می روی تو پری من
تا بسازی از سکوتت قصه و افسانه ی من
یاد روزهای آشنایی و جدایی
چشم تو غمگین تر از باران گریه ست
می فشانی اشک حسرت در غم عهد شکسته
دیگر از گریه چه حاصل بین ما دریا نشسته
قلب تو از رفتن من این چنین ماتم گرفته
بعد من روزی پریشان می روی تو پری من
تا بسازی از سکوتت قصه و افسانه ی من
یاد روزهای آشنایی و جدایی
چشم تو غمگین تر از باران گریه ست
می فشانی اشک حسرت در غم عهد شکسته
عشق یعنی همه چیز !
بین من و تو فاصله یعنی عشق
حتی فراق و حوصله یعنی عشق
نقد دلم به نسیه ی دیدارت
زیبای من ! معامله یعنی عشق
ناکام مانده جبر زمان ، حتی
در حل این معادله ، یعنی عشق
بار دگر مرا متولد کرد
قابلترین قابله یعنی عشق
شوری فتاده در همه ذرات
آغاز فصل چلچله یعنی عشق
یک نیمه شب به پای دلم بنشین
راز و نیاز و نافله یعنی عشق
من این غزل به وزن تو می گویم
با قیمتی ترین صله یعنی عشق
باید تلافی شب هجران کرد
روز وصال هم گله یعنی عشق
باید رسید ، مسلک ما این است
صحرا و خار و آبله یعنی عشق
تنها هدف ، خرابی دلها بود
طوفان و سیل و زلزله یعنی عشق !
لحظه ی آبی عشق
هنوز گوشم از گفتگوی بی گریه مان گرم بود !
از جایم بلند شدم ،
پنجره را باز کردم
و دیدم زندگی هم هراز گاهی زیباست !
شنیدم که کلاغ دیوار نشین حیاط
چه صدای قشنگی دارد !
فهمیدم که بیهوده به جنون مجنون می خندیدم !
فهمیدم که عشق ،
آسمان روشنی دارد !
روبه روی عکس سیاه و سفید تو ایستادم ،
دستهایم را به وسعت « دوستت می دارم !» باز کردم ،
و جهان را در آغوش گرفتم !
قطره ای اشک در شب هجران
خواندم درس مکتب هجران
مذهبم گشته مذهب هجران
طاقت از مغز استخوانم رفت
هستی ام سوخت از تب هجران
می نهم چون به نی لبک ، لب را
می زنم بوسه بر لب هجران
در دل شب چه سوزناک آید
بانگ یارب یارب هجران
جرعه جرعه امید می نوشم
ز سبوی لبالب هجران
روشنی بخش کلبه ام گشته ست
قطره ای اشک در شب هجران
رنج دنباله دار
غریب است و بیمار و تنها ، دلم
کجایی که جا مانده اینجا ، دلم
ز جور تو نشکسته و بشکند
از این عشق فولادی اما دلم
من امشب صدا می زنم ناله را
مبادا غریبی کند با دلم
به حدی خبر دارم از درد هجر
که می سوزد از داغ فردا دلم
شب ممتد و رنج دنباله دار
پریشان منم ، نا شکیبا دلم
چه گویم من از سردی مهر او
که می لرزد از غم ، سرا پا دلم
افق دور و مه دور و او دورتر
به داد دلم رس ، خدایا دلم
شدم بینوا تا در این بی کسی
به حال دلم سوخت یکجا دلم
شک انتظار
می خواستم که عقده ی دل وا کنم ، نشد
نفرین بر این سکوت غم افزا کنم ، نشد
می خواستم که در غم عشق تو سالها
فکری به حال این دل تنها کنم ، نشد
می خواستم شبی به خیال تو تا سحر
دل را اسیر وعده ی فردا کنم ، نشد
می خواستم هنر کنم و پیش طاعنان
عشق و فراق را همه حاشا کنم ، نشد
می خواستم به خاطر تار شکسته ام
تاری ز گیسوان تو پیدا کنم، نشد
می خواستم که کاسه ای از شربت جنون
خیراتی قبیله ی لیلی کنم ، نشد
می خواستم به گوشه ی زندان انتظار
پلک حریص پنجره را وا کنم ، نشد
می خواستم به یاد غرور شکسته ام
آیینه را فدای تماشا کنم ، نشد
می خواستم که نگذرم از آبروی ایل
ترک دل فراری و رسوا کنم ، نشد
می خواستم به شیب جنون زودتر رسم
یعنی که پشت فاصله را تا کنم ، نشد
می خواستم ز روزن غربال اعتماد
با آبروی ریخته سودا کنم ، نشد
می خواستم که غنچه ی شبنم ندیده را
با اشک انتظار ، شکوفا کنم ، نشد
بخاطر تو ...
چه زیباست بخاطر تو زیستن
وبرای تو ماندن بپای تو مردن وبه عشق تو سوختن؛
وچه تلخ وغم انگیز است، دور از توبودن، برای تو گریستن؛
و به عشق و دنیای تو نرسیدن؛ ایکاش می دانستی بدون تو،
مرگ گواراترین زندگیست؛ بدون تو وبه دور ازدستهای مهربانت،
زندگی چه تلخ وناشکیباست. ایکاش می دانستی مرز خواستن کجاست،
وایکاش میدیدی قلبی راکه فقط؛
برای تو می تپد
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت